Een selfie van 150 jaar

We schrijven 1864. Burgemeester Van Dale stapt ferm over de landweg. De zon schijnt, een buizerd vliegt op. De dikke man ziet het niet, zijn blik is naar binnen gericht. Hij denkt na over de aankoop van het Groot woordenboek der Nederlandsche taal, voor de gemeentebibliotheek. De burgervader schrikt op als hij gefluister hoort. Hij houdt zijn pas in en kijkt speurend rond. Voor een grote eik, rechts naast de weg, staan drie dorpsjongens. Drie paar ogen kijken hem geschrokken aan. De jongens schuiven een beetje dichter naar elkaar toe.  
Van Dale kent ze wel. Die blonde is Hendrik, de zoon van de gemeentesecretaris. Hendrik is een echte regelneef. Naast hem staat Joost, de zoon van meester Brein. De meester staat bekend als bolleboos, maar Joost heeft zijn vanders intelligentie niet geërfd. Kees, de jongen met de pet, is de zoon van de timmerman. Kees probeert ongemerkt zijn zakmes dicht te knippen. ‘Wat zijn jullie aan het bekokstoven?’, bast Van Dale, zijn ogen gericht op de handen van Kees. ‘Niks meneer’, antwoorden ze gedrieën. Van Dale kijkt naar de handen van Kees, fronst zijn wenkbrauwen en buldert: ‘Wat moet dat dan met dat mes?’ De jongens halen quasi onschuldig hun schouders op en Hendrik zegt met een twinkeling in zijn ogen: ‘Joost mag het weten meneer.’ 
Dan richt de blik van de burgemeester zich op de dikke eik, hij knijpt zijn ogen tot spleetjes. ‘Aan de kant’, gelast hij. De jongens schuiven schoorvoetend opzij. ‘Wat moet dit voorstellen? 
Leg uit, ik wacht op antwoord!’ ‘Wel, ziet u,’ begint Hendrik, ‘het zit zo. Joost wil graag scharrelen met Mientje. Zij komt hier dagelijks langs, omdat zij dienstmeid is bij boer Harms, verderop. Nu had ik het volgende bedacht. Kees kerft het portret van Joost in de boom, met een hart eromheen, hun namen erbij en een pijl erdoor. Zo’n boodschap is zelfs over 150 jaar nog prima te lezen!’ Van Dale heft zijn handen ten hemel en roept: ‘t Is een schande, jullie moderne woordgebruik. Het woord prima is heus nog niet opgenomen in het woordenboek!’

Mevrouw A. Brummelman - winnaar prijsvraag 150 jaar Van Dale, georganiseerd door De Redactie

Vorig artikel
Volgend artikel