In de nieuwe editie van het Groene Boekje is zowel 'rattenkruid' als 'rattenkruit' opgenomen. Als het daarbij was gebleven, zou de gebruiker nog niet veel wijzer zijn geweest. Gelukkig staat er daarom een korte betekenisomschrijving achter elk woord: rattenkruid is een plant, rattenkruit is gif. Handig, nu weet de gifmengster tenminste wat ze in de webwinkel moet bestellen.

De spelling 'rattenkruit' komt al voor in een verre voorloper van het Groene Boekje, de 'Woordenlijst voor de spelling der Nederlandsche taal' uit 1865. Maar vanwaar die t, die we verder alleen tegenkomen in woorden als 'kruit' en 'buskruit'? Je blaast zo'n arme rat toch niet op? Vergiftigen is immers al zielig genoeg.

Waarschijnlijk heeft die t in de spelling te maken met het uiterlijk van het goedje. Kruit en buskruit zijn poedervormige substanties, en dat geldt ook voor het vergif. Bij een kruid dacht men destijds meer aan plantjes of de blaadjes daarvan. Aan exploderende knaagdieren hoeven we bij rattenkruit dus niet noodzakelijkerwijs te denken.

Dit is ook terug te vinden in het vernieuwde Groene Boekje.