Eind november 1992 – ruim een kwarteeuw geleden – zond de Vlaamse openbare omroep voor het eerst Dag Sinterklaas uit. Daarin brengt een piepjonge Bart Peeters een bezoek aan Sinterklaas en zijn gevolg, als ze in Vlaanderen zijn om hun pakjes uit te delen.

In twintig filmpjes van tien minuten leren de Vlaamse kindertjes alles over de goedheiligman. De scenario’s zijn geschreven door de heerlijke absurde Hugo Matthysen, de Sint wordt gespeeld door een meesterlijke Jan Decleir. Dezelfde serie wordt tot 2018 elk jaar opnieuw uitgezonden op Ketnet. Vanaf dit jaar zijn er nieuwe afleveringen gemaakt met Wim Opbrouck.

Duizenden kinderen zijn groot geworden met Dag Sinterklaas en het chique, ouderwetse taalgebruik van de Sint. Zo noemt hij deugnieten ‘rabauwen’ en fietsen ‘rijwielen’. En hele generaties jonge Vlamingen weten het maar al te goed: ‘Stof is de ergste vijand van het huishouden.’

Als de Sint in Antwerpen aankomt met zijn stoomboot uit Spanje, wachten alle kindertjes bang af tot hij zijn verlossende woorden spreekt: “Er zijn dit jaar geen stoute kinderen!”. En dan kan het feest pas helemaal beginnen.

De Vlamingen weten dankzij Dag Sinterklaas ook hoe het paard van Sinterklaas echt heet. ‘Amerigo’, roepen de Nederlanders in koor. Maar niets is minder waar. De witte schimmel van de Sint heet Slechtweervandaag. En hoe vat De Standaard vandaag het weerbericht samen? Juist, ja.

Ruud Hendrickx, Vlaams hoofdredacteur van de Dikke Van Dale