Amerigo, nee! Sint zat rechtop in bed
Wrong trillend het zweet uit zijn baard
Hij zag nog scherp voor zich hoe zijn trouwe paard
Door zakken cadeaus werd geplet

Kalmeer man, zo sprak onze Sint zichzelf toe
Een nachtmerrie, dat was het maar
Of eerder een nachthengst − wat is de taal raar
Ik vind het maar lastig gedoe

Want neem nou een luipaard: dat beest is een kat
En lui is het dier ook niet echt
Verwarrende woorden hoor, net wat u zegt
’k Wou dat ik een Talenpiet had

Die kon dan vertellen waarom Oostenrijk
In ’t zuiden ligt en hoe het kan
Dat zuurstof niet zuur is en waarom een man-
nequin op een manneke lijkt

Die Talenpiet die Sint zich wenst bestaat echt
Een duo in werkelijkheid
Gewis komt hun boek vol met woordenjolijt
Bij taalfans als jij tot zijn recht

Sint en Piet