Met de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten voor de deur schrijven de kranten vrijwel dagelijks over (Russische) trollen die via sociale media invloed willen uitoefenen op de verkiezingsuitslag. Zoek je via Google naar plaatjes ervan, dan vind je tekeningen van geniepige monstertjes achter een computer. Ze lijken verdacht veel op de Disneyfiguren die monsterachtige wezens uit de Scandinavische mythologie voorstellen. 

Etymologisch hebben de Scandinavische trol en de (internet)trol helemaal niets met elkaar te maken. De naam van het mythologische wezen is het Oudnoorse woord troll (monster), terwijl het moderne woord (internet)trol teruggaat op het Engelse werkwoord trolling: vissen met een sleeplijn met aas. Waar deze vissersterm vandaan komt, is niet duidelijk. Mogelijk is er een verband met het Franse werkwoord troller: rondzwerven op zoek naar prooi. 

Hoe kan deze visserijterm dan een tweede leven krijgen op internet? Dat zit zo: eind jaren tachtig schreven ervaren gebruikers van nieuwsgroepen soms provocerende berichten. Op die manier visten ze naar reacties van nieuwe, onervaren groepsleden (newbies). Dit gedrag heette trolling. Zoals het aas aan de sleeplijn vissen lokt, zo dagen provocatieve berichten newbies uit. In de betekenis ‘provoceren’ is trolling trouwens al in de jaren zestig bekend geworden. In de Vietnamoorlog werd deze term namelijk gebruikt voor vijanden in de val lokken met valse informatie. 

De moderne (internet)trol dankt zijn naam dus niet aan zijn monsterlijke uiterlijk of aan zijn kwaadaardige gedrag, maar aan zijn provocatieve berichten. Dat internettrollen toch vaak geassocieerd wordt met Noorse trollen, komt natuurlijk doordat het allebei nare wezens zijn.

Ton den Boon, Nederlands hoofdredacteur van de Dikke Van Dale