Het is bij ons gebruikelijk om iemand geluk te wensen met zijn verjaardag of een ander heuglijk feit. Maar er zijn altijd mensen die een eenvoudig 'van harte gefeliciteerd' te gewoontjes vinden. Ze voegen daar dan nog iets aan toe. Bijvoorbeeld de tekst: 'Moge al je wensen in vervulling gaan'.

Dat is natuurlijk allemaal heel goed bedoeld, maar taalkundig kan het niet door de beugel. Er zou namelijk moeten staan: 'Mogen al je wensen in vervulling gaan'. Het onderwerp is het meervoudige 'al je wensen' en daar hoort de meervoudsvorm van het werkwoord bij.

De fout is behoorlijk hardnekkig; er bestaan zelfs gedrukte wenskaarten met deze taalfout erin en ook op internet wemelt het van die foutieve 'moges'. Zelfs onze toekomstige elite bezondigt zich eraan, want ook in een begeleidende tekst bij de beruchte 'bangalijst' die eerder dit jaar opdook bij het Groningse studentencorps Vindicat komt in de slotzin zo'n foutief 'moge' voor.

Waar komt deze fout toch vandaan? 'Moge' is hier geen gewone werkwoordsvorm, maar een aanvoegende wijs, zoals je die ook hebt in bijvoorbeeld 'leve de koning' of 'men neme drie eieren'. De aanvoegende wijs beperkt zich in het dagelijkse taalgebruik vooral tot een aantal staande uitdrukkingen, waarvan de meeste bovendien enkelvoudig zijn. Zinnen met een aanvoegende wijs behoren nu niet direct tot de levende taal. Veel taalgebruikers beschikken daardoor niet actief over de kennis om een werkwoord in de aanvoegende wijs correct te vervoegen. Want zo'n aanvoegende wijs kan gewoon in het meervoud gebruikt worden, net als de zogeheten aantonende wijs. Is het onderwerp een meervoud, dan het werkwoord ook.

Mogen taalfouten als deze nu maar spoedig tot het verleden behoren, zo hopen wij.