Het woord 'matennaaier' is van vrij jonge datum. Pas in 1984 verschijnt het in Van Dale, waar het wordt omschreven als: '(informeel) iem. die zijn maat verlinkt'. Als je gaat zoeken in digitale krantenarchieven, zie je dat het woord al wel wat ouder is: vanaf ongeveer 1970 wordt het met enige regelmaat gebruikt. Wat daarbij opvalt is dat het vaak opduikt in een militaire context: een soldaat die zijn medesoldaat (zijn maat) verklikt die – bijvoorbeeld – een stickie gerookt heeft tijdens de schietoefeningen.

                De betekenis van 'matennaaier' is sluipenderwijs steeds breder geworden. Kon je als matennaaier vroeger vrijwel uitsluitend medesoldaten en andere trouwe kameraden verlinken, later kon dat ook bij civiele collega's en nog weer later zelfs bij de vijand. In het voetbal is het tegenwoordig heel gewoon om iemand een matennaaier te noemen als hij de scheidsrechter vraagt om een tegenstander een kaart te geven.          

                Eigenlijk is dat raar. Je kunt toch moeilijk volhouden dat Van Persie de maat is van Schweinsteiger, als die op het WK tegen elkaar spelen. Nee, het zijn dan elkaars vijanden op leven en dood. Dus: als die laatste om een gele kaart voor de eerste vraagt is dat misschien onsportief gedrag, maar beslist geen matennaaierij.