Je zou denken dat als een woord eenmaal een betekenis heeft, dat die dan ook levenslang vaststaat. Wat in de middeleeuwen een huis was, is dat nu nog, al zien de huizen er tegenwoordig wel een beetje anders uit. Een tafel blijft een tafel en een stoel een stoel. Helder.

Of toch niet? Een testje: neem eens het woord 'ringbaard' in gedachten en probeer daar een beeld bij op te roepen. Klaar? Nu citeren we het woordenboek: 'ringbaard: korte baard die als een ring langs de wangen en onder de kin loopt.' Dat is waarschijnlijk toch iets anders dan de meesten daarnet hebben gevisualiseerd. Wat hier beschreven staat is zo'n ouderwetse baard zonder snor, waarbij de wat oudere lezer onwillekeurig aan de vroegere tv-presentator Chriet Titulaer zal hebben gedacht.

Als mensen het tegenwoordig over een ringbaard hebben, bedoelen ze meestal een combinatie van baard en snor die als het ware een ring om de mond vormt, maar waarbij de wangen onbedekt zijn. In de wandeling ook weleens aangeduid als een pk'tje, wat dan weer staat voor het niet al te eerbiedige 'pratende kut' (een vondst van Youp van 't Hek, maar dat terzijde). Punt is dat de ringbaard van vandaag niet die van gisteren is en dat de betekenis van een woord dus kan veranderen. Van Dale vermeldt intussen ook de nieuwe betekenis.